Hoe kijkt een mediator terug op haar eigen scheiding?

Mensen vragen mij vaak hoe het is om dag in dag uit veelal verdrietige verhalen te moeten aanhoren als mediator. ‘Dat zou ik echt niet kunnen hoor’.
Het begint bij het begin: mensen nemen contact met je op, omdat ze hulp nodig hebben. Hulp bij het regelen van een scheiding, hulp bij een ruzie binnen de familie. Die stap nemen, weten dat het je niet alleen gaat lukken, je het niet overziet vraagt om moed. Dat is een behoorlijke drempel en daar weet ik helaas alles van. Scheiden is lijden, door een heel zure appel bijten, maar uiteindelijk komt er licht aan het einde van de tunnel. Als ik mensen mag bijstaan, helpen alles op een rijtje te zetten, samen mag zoeken naar mogelijkheden die voor allebei goed voelen, er weer rust ontstaat…. Moet ik nog verder gaan? Dan heb je toch dankbaar en mooi werk! Benieuwd naar mijn verhaal, mijn zure appel? Luister dan naar deze podcast.